Kilka tygodniu wrzucałem zdjęcia z pobytu w Hiszpanii, a dziś przyszedł czas na Portugalię! Między tymi wyjazdami spędziłem raptem dwa dni w domu i trzeba było jechać na lotnisko do Berlina. Na szczęście z Wrocławia to rzut beretem, a późniejsze 4 godziny w samolocie zazwyczaj przesypiam, szczególnie że wylot był o 6 rano. Tu jedna uwaga – jeśli lecicie z Shoenefeld o tej porze Easyjetem, zarezerwujcie dodatkową godzinę na odstanie w kolejce do zostawienia bagażu. Wylatuje wtedy kilka samolotów, przez co przed stanowiskami odprawy kolejki ciągną się kilometrami. Na szczęście bagaż udało się nadać fuksem i dolecieć na miejsce. Niestety ten urlop był wyjątkowo krótki, bo na miejscu spędziłem raptem 5 dni, ale zawsze to lepsze niż nic. Portugalię uwielbiam i to już kolejny wpis właśnie stamtąd. W sumie byłem tam ponad 10 razy, w różnych częściach kraju, od Lizbony, przez Porto po południe kraju, czyli Algarve, które jest najlepsze jeśli chodzi o spędzanie urlopu połączonego z plażowaniem. Na północy podobno jest po prostu zimno, o czym przekonali się moi znajomi, którzy na szczęście dalszą część urlopu spędzili również na południu.

Tym razem nie nastawiałem się jakoś bardzo mocno na zdjęcia. Po całym roku i przez brak urlopu w zimie, miałem ochotę po prostu odpocząć, wygrzać się na plaży, pojeść ciekawych smakołyków czy zrobić zakupy. Oczywiście aparat mi towarzyszył, ale tym razem to odpoczynek był numerem jeden, a gadżety fotograficzne zeszły na drugi plan.

Samo Algarve uwielbiam i uważam, że to jego z najlepszych miejsc na spędzenie urlopu. Są tam rewelacyjne plaże, nieziemskie krajobrazy, piękne miejsca, a do tego ruch turystyczny nie przytłacza tak, jak np. w hiszpańskich kurortach. No i ceny – to jedno z niewielu miejsc na świecie, gdzie po prostu wchodzę do restauracji czy sklepu i nie zastanawiam się czy obiad nie kosztuje np. 200 zł a piwo 40 zł. Jest podobnie jak w Polsce – oczywiście niektóre rzeczy będą droższe, ale  inne tańsze, np. kawa – tą dostaniemy za 60-70 centów w większości kawiarni. Za obiad zazwyczaj płaci się nie więcej niż 10 Euro, ale bez problemu znajdziemy też coś tańszego.

Tak, jak wspomniałem – nie był to wyjazd typowo zdjęciowy, choć jako fotograf nie wyobrażam sobie jakiegokolwiek wyjazdu bez aparatu u boku. Tym razem chciałem nieco bardziej przetestować Mavika, szczególnie że Algarve mam już obfotografowane na wszystkie sposoby. Zacznijmy jednak od początku, bo pakowanie przed wyjazdem to jednak niesamowicie ważna sprawa, szczególnie że jestem mistrzem w zapominaniu różnych rzeczy, a zwłaszcza kart pamięci i baterii.

Ciuchy spakowałem do walizki Thule Subterra 55 cm, która jest absolutnym mistrzem jeśli chodzi o moje podróże. Kiedy jeżdżę samochodem, korzystam z całej, czyli dwóch części. Do osobnych kieszeni wkładam buty, mam miejsce na zużyte ubrania i drobne pierdoły – pendrive, słuchawki, czy kluczyki do samochodu. Kiedy jednak lecę tanimi liniami, odpinam górną część torby i bez problemu mieszczę się z wymiarami do Easyjeta czy Eurowingsa.

Jeśli chodzi o sprzęt fotograficzny, zabrałem ze sobą: Olympusa PEN-F, obiektywy 7-14 PRO, 40-150 PRO i 17 mm f/1.8. Do tego znalazło się miejsce na TG-5 i Mavika z kontrolerem. Najlepsze jest to, że całość weszła do torby Peak Design Sling. Do tego miałem ze sobą dysk WD My Passport Wireless Pro, bo zabrałem do aparatów i drona po jednej karcie Sandisk Extreme Pro 128 GB, a materiał zgrywałem dla bezpieczeństwa na bieżąco na wspomniany dysk.

Cały zestaw sprawdził się jak zwykle dobrze. Nie był ciężki, więc przy każdym wyjściu brałem ze sobą właściwie cały sprzęt, a dzięki temu miałem pełne spektrum ogniskowych, no i drona. Właśnie jestem w trakcie testów Nikona D850 i do tej samej torby, weszło body i dwa obiektywy. Oczywiście D850 to najwyższa półka, ale podczas wakacyjnych wyjazdów, absolutnie nie chciałoby mi się tego nosić. Podczas urlopu trochę udało się pojeździć, choć większość czasu spędziłem w Portimao. Po raz kolejny pojechałem w okolice toru F1, na Capo St. Vincent, do Lagos czy Carvoeiro. Niestety nad przylądkiem nie udało się polatać, bo wiatr był tak niemiłosierny, że z Mavika pewnie nic by nie zostało.

Obiecałem też, że trochę więcej napiszę o Maviku. Jestem z niego naprawdę zadowolony, choć na początku pojawił się zgrzyt. Okazało się, że obraz w prawej części jest nieostry. Tak, jakby obiektyw był źle skorelowany z sensorem. Oddałem go na gwarancję po około dwóch tygodniach od zakupu, a ten przeleżał ponad miesiąc w serwisie. Niestety kontakt z polskim dystrybutorem był mocno średni. W samym dronie siedzi matryca 1/2.3″, więc trzeba brać pod uwagę, że jej dynamika jest przeciętna, a nagrania i zdjęcia robione na wyższym ISO, zaszumione. Ja jednak latałem i fotografowałem głównie przed zachodem słońca i w dzień, więc zawsze pracowałem na ISO 100. Wtedy jakość jest zadowalająca. Filmy również wyglądają nieźle, ale tu mam zastrzeżenia do maksymalnego bitrate’u. To około 60 Mb/s, a dla 4K to trochę za mało i przy szybszych przejazdach pojawiają się artefakty. Niemniej jednak jeśli poznamy jego ograniczenia, obraz będzie jak najbardziej ok. Samym dronem lata się bardzo łatwo, a całość przypomina grę na xboxie. Do tego, po złożeniu jest naprawdę mały, i mimo że daje gorszy obraz niż np. Phantom za podobne pieniądze, to jednak Phantoma pewnie w ogóle bym ze sobą nie zabrał. Największym ograniczeniem chyba jest jednak świadomość, że dron może po prostu stracić łączność, spaść czy zgubić. Z taką sytuacją miał do czynienia Marcin Dobas, którego Mavic leży gdzieś na Islandii. Podczas powrotu, w odległości około 700 m, aplikacja zastrajkowała, a kontroler stracił łączność. Nie udało się go znaleźć, więc 5 tysięcy poszło w las. Mnie, póki co nie spotkała podobna sytuacja, ale trzeba mieć tę świadomość z tyłu głowy, że takie rzeczy po prostu się dzieją. Czy ogólnie jestem zadowolony z Mavika? Na pewno tak, choć nie jest on tak idealny, jak może się wydawać w pierwszym zetknięciu.

A co zrobiłem ze zdjęciami po przyjeździe? Wakacyjnych zdjęć nigdy nie traktuję zbyt mocno Photoshopem i innymi programami. Po prostu przepuściłem je przez Capture One. Z każdym importem zdjęć coraz bardziej lubię ten program. Po prostu rewelacyjnie oddaje barwy. Teraz, kiedy patrzę na te same zdjęcia w Lightroomie, wyglądają po prostu źle – są słabo nasycone, bez kontrastu czy szczegółów. Oczywiście Lightroom też jest super, ale nad zdjęciami trzeba spędzić dłuższą chwilę. To, co pokazuje C1 jest zdecydowanie lepsze i bardzo zachęcam Was do próbowania swoich sił! Z resztą w październiku na eduweb.pl pojawi się mój kurs, więc jeśli macie problem z jego obsługą, wszystko Wam wyjaśnię :). W edycji zwiększyłem kontrast, przywróciłem szczegóły z jasnych i ciemnych partii, delikatnie podbiłem kolory i zmieniłem je narzędziami color balance. Całość, łącznie z wybraniem zajęła mi około dwóch godzin, więc błyskawicznie.

Pobawiłem się również z filmami, które nagrywałem przy okazji latania Mavikiem. Wszystko złożyłem w Adobe Premiere, do tego nałożyłem LUT’a dedykowanego do S-Log’a, dorzuciłem darmową muzykę i jakoś poszło :).

Dajcie znać co myślicie, a już niebawem kolejne wpisy, bo mam trochę materiału! A do tego spodziewajcie się coraz więcej wideo! See Ya!